Weteran kanadyjskich sił zbrojnych cierpiący na zespół stresu pourazowego i uraz mózgu otrzymał ofertę pomocy medycznej przy umieraniu od pracownika Veterans Affairs Canada (VAC).
Według raportu, weteran zadzwonił do VAC, prosząc o wsparcie, gdy pracownik zaproponował pomoc medyczną przy eutanazji. Weteran był zszokowany tą sugestią.
To co spotkało weterana wzbudziło obawy, że oferta może nie być odosobnionym incydentem, co prowadzi do pytań o to, jak często agencja oferowała lub omawiała tego typu "pomoc" z osobami cierpiącymi na PTSD.
To jest szokujące, ale jeszcze bardziej szokujące jest to, że jest praktycznie nie możliwe znalezienie informacji w światowej prasie, że na podstawie nowego prawa kanadyjskiego od przyszłego roku prawo do eutanazji obejmie także osoby chore psychicznie lub nie pełnosprawne, w tym w wieku poniżej 18 roku życia.
Być może najbardziej niepokojący ze wszystkich jest sposób, w jaki eutanazja jest proaktywnie proponowana jako „opcja leczenia” przez lekarzy opiekujących się pacjentami.
Podczas gdy w innych krajach, w których jest to legalne, eutanazja jest odseparowana od wszystkich innych środków medycznych i postrzegana jako coś zupełnie odrębnego – w Kanadzie wydaje się, że jest celowo włączana w rutynowy dialog między lekarzami a ich pacjentami.
Dla kwalifikujących się pacjentów, którzy nie muszą cierpieć na śmiertelną chorobę, ale po prostu niepełnosprawność ograniczającą życie – nie chodzi o to, że lekarze zachęcają ich do wyboru eutanazji, ale raczej proponują ją jako wybór równej pozycji wśród innych opcji leczenia – w niektórych sytuacjach bez samodzielnego poruszania tematu przez pacjenta.
Latwo sobie wyobrazić, że nastolatek lub nastolatka, czyli jeszcze dziecko, o podniesionej wrażliwości bez wiedzy rodziców może pod wpływem lekarza zgodzić się na eutanazję. Niewyobrażalne, ale niestety w Kanadzie całkiem możliwe.
